Zasiłek chorobowy a zmiana miejsca pracy

Prawo do zasiłku chorobowego

Na wstępie wskazuję, że przepisy nie zabraniają rozwiązania umowy o pracę za porozumieniem stron w trakcie trwającego L4 oraz podpisania nowej umowy o pracę. Bowiem „przepis art. 26 K.p. nie uzależnia powstania stosunku pracy od jej faktycznego rozpoczęcia przez pracownika” (wyr. SN z dnia 29 października 2007 r., sygn. akt II PK 56/07).

Co do zasady, aby uzyskać zasiłek chorobowy u nowego pracodawcy, wymagany jest tzw. okres wyczekiwania, który w przypadku umów o pracę wynosi 30 dni nieprzerwanego ubezpieczenia chorobowego. Niemniej jednak od pierwszego dnia ubezpieczenia chorobowego prawo do zasiłku chorobowego przysługuje obowiązkowo ubezpieczonym, którzy mają wcześniejszy co najmniej 10-letni okres obowiązkowego ubezpieczenia chorobowego. Jeśli przerwa w posiadaniu ubezpieczenia chorobowego nie przekroczyła 30 dni, to do okresu wlicza się również dni z poprzedniego ubezpieczenia.

Jednakże wskazuję, że prawo do zasiłku chorobowego to jedna kwestia, a wyliczenie podstawy zasiłku to druga. Zgodnie z art. 36 ust. 1 ustawy z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego „w razie choroby i macierzyństwa podstawę wymiaru zasiłku chorobowego przysługującego ubezpieczonemu będącemu pracownikiem stanowi przeciętne miesięczne wynagrodzenie wypłacone za okres 12 miesięcy kalendarzowych poprzedzających miesiąc, w którym powstała niezdolność do pracy”.

Podstawa wymiaru zasiłku chorobowego

W tym miejscu wskazuję, że zgodnie z art. 36 ust. 4 ww. ustawy podstawę wymiaru zasiłku chorobowego ustala się z uwzględnieniem wynagrodzenia uzyskanego u płatnika składek w okresie nieprzerwanego ubezpieczenia chorobowego, w trakcie którego powstała niezdolność do pracy. Zaś za okres nieprzerwanego ubezpieczenia chorobowego uważa się także kolejne nieprzerwane okresy podlegania ubezpieczeniu chorobowemu z tego samego tytułu (np. kolejne umowy o pracę u tego samego pracodawcy) oraz okresy, między którymi wystąpiła przerwa przypadająca na niedzielę lub inny dzień ustawowo wolny od pracy. W tym miejscu wskazuję, że „ustanie dotychczasowego i nawiązanie kolejnego stosunku pracy, nawet bez przerwy w zatrudnieniu, powoduje, że zakończony stosunek pracy staje się okresem poprzedniego ubezpieczenia chorobowego, który dla potrzeb nabycia prawa do zasiłku chorobowego stanowi okres wliczany do okresu wyczekiwania, ale nie stanowi okresu nieprzerwanego ubezpieczenia chorobowego (art. 4 ust. 2 w związku z art. 4 ust. 1 i art. 36 ust. 1 i 4 ustawy z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa, jednolity tekst Dz. U. z 2014 r., poz. 159)” – wyr. SN z dnia 18 marca 2015 r., sygn. akt I UK 223/14.

Przy ustalaniu podstawy wymiaru zasiłku chorobowego przysługującego należy brać pod uwagę przychód osiągnięty za okres nieprzerwanego ubezpieczenia chorobowego. Z pytania wynika, że pracownica stała się niezdolna do pracy przed upływem pełnego miesiąca kalendarzowego ubezpieczenia chorobowego z tytułu umowy o pracę, zaś pomiędzy ustaniem pracowniczego ubezpieczenia chorobowego a powstaniem nowego ubezpieczenia chorobowego z tytułu umowy o pracę nie było przerwy przekraczającej 30 dni. Jeżeli niezdolność do pracy powstała przed upływem pełnego miesiąca kalendarzowego ubezpieczenia chorobowego, podstawę wymiaru zasiłku chorobowego stanowi wynagrodzenie, które ubezpieczony będący pracownikiem osiągnąłby, gdyby pracował pełny miesiąc kalendarzowy. W powyższym przypadku podstawę wymiaru zasiłku chorobowego stanowi:

„1) wynagrodzenie miesięczne określone w umowie o pracę lub w innym akcie, na podstawie którego powstał stosunek pracy, jeżeli wynagrodzenie przysługuje w stałej miesięcznej wysokości;

2) wynagrodzenie miesięczne obliczone przez podzielenie wynagrodzenia osiągniętego za przepracowane dni robocze przez liczbę dni przepracowanych i pomnożenie przez liczbę dni, które ubezpieczony będący pracownikiem był obowiązany przepracować w tym miesiącu, jeżeli przepracował choćby 1 dzień;

3) kwota zmiennych składników wynagrodzenia w przeciętnej miesięcznej wysokości, wypłacona za miesiąc, w którym powstała niezdolność do pracy, pracownikom zatrudnionym na takim samym lub podobnym stanowisku pracy u pracodawcy, u którego przysługuje zasiłek chorobowy, jeżeli ubezpieczony będący pracownikiem nie osiągnął żadnego wynagrodzenia” (art. 37 ust. 2 ww. ustawy).

Ubezpieczenie z innego tytułu niż praca

Niestety, w sytuacji gdy pracownik ma inny tytuł do ubezpieczenia niż poprzednia praca (tu jest kolejna umowa o pracę), zasiłek z tytułu ustania stosunku pracy nie przysługuje. Bowiem zgodnie z art. 13 ust. 1 ustawy o świadczeniach pieniężnych w razie choroby i macierzyństwa stanowi, że „zasiłek chorobowy z tytułu niezdolności do pracy powstałej w czasie trwania ubezpieczenia chorobowego, jak i z tytułu niezdolności do pracy powstałej po ustaniu tytułu ubezpieczenia nie przysługuje za okres po ustaniu tytułu ubezpieczenia chorobowego, jeżeli osoba niezdolna do pracy kontynuuje działalność zarobkową lub podjęła działalność zarobkową stanowiącą tytuł do objęcia obowiązkowo lub dobrowolnie ubezpieczeniem chorobowym albo zapewniającą prawo do świadczeń za okres niezdolności do pracy z powodu choroby”.

W opisanej sytuacji, jeżeli w umowie o pracę zostało ustalone stałe wynagrodzenie, podstawą wymiaru zasiłku chorobowego będzie wynagrodzenie miesięczne określone w umowie o pracę lub w innym akcie, na podstawie którego powstał stosunek pracy, jeżeli wynagrodzenie przysługuje w stałej miesięcznej wysokości.

Źródła:

1. Ustawa z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy - Dz.U. 1974 nr 24 poz. 141
2. Ustawa z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa - Dz.U. 1999 nr 60 poz. 636
3. Wyrok Sądu Najwyższego z dnia 29 października 2007 r., sygn. akt II PK 56/07

Nie znalazłeś odpowiedzi na swoje pytania? Opisz nam swoją sprawę wypełniając formularz poniżej  ▼▼▼ Zadanie pytania do niczego nie zobowiązuje.