Umowa-zlecenie a prawo do zasiłku chorobowego

Ustalenie podstawy wymiaru zasiłku chorobowego

Zgodnie z art. 48 ustawy o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego „W razie choroby i macierzyństwa podstawę wymiaru zasiłku chorobowego przysługującego ubezpieczonemu niebędącemu pracownikiem stanowi przeciętny miesięczny przychód za okres 12 miesięcy kalendarzowych poprzedzających miesiąc, w którym powstała niezdolność do pracy. Nadto przy ustalaniu podstawy wymiaru zasiłku chorobowego przysługującego ubezpieczonemu niebędącemu pracownikiem stosuje się odpowiednio przepisy art. 36 ust. 2–4, art. 38 ust. 1, art. 42, art. 43 i art. 46, z zastrzeżeniem art. 48a–50”.

W tym miejscu wskazuję, że zgodnie z art. 36 ust. 4 ww. ustawy „podstawę wymiaru zasiłku chorobowego ustala się z uwzględnieniem wynagrodzenia uzyskanego u płatnika składek w okresie nieprzerwanego ubezpieczenia chorobowego, w trakcie którego powstała niezdolność do pracy”. Natomiast za okres nieprzerwanego ubezpieczenia chorobowego uważa się także kolejne nieprzerwane okresy podlegania ubezpieczeniu chorobowemu z tego samego tytułu (np. kolejne umowy-zlecenia zawarte z tym samym zleceniodawcą, kolejne okresy prowadzenia działalności pozarolniczej, kolejne okresy wykonywania współpracy) oraz okresy, między którymi wystąpiła przerwa przypadająca na niedzielę lub inny dzień ustawowo wolny od pracy.

Przy ustalaniu podstawy wymiaru zasiłku chorobowego przysługującego zleceniobiorcy należy brać pod uwagę przychód osiągnięty za okres nieprzerwanego ubezpieczenia chorobowego. Co prawda za okres nieprzerwanego ubezpieczenia chorobowego uważa się również kolejne nieprzerwane okresy podlegania ubezpieczeniu chorobowemu z tytułu umowy-zlecenia zawarte z tym samym zleceniodawcą. Niemniej jednak z pytania wynika, że Pani stała się niezdolna do pracy przed upływem pełnego miesiąca kalendarzowego ubezpieczenia chorobowego z tytułu umowy-zlecenia, a pomiędzy ustaniem pracowniczego ubezpieczenia chorobowego a powstaniem ubezpieczenia chorobowego z tytułu umowy o pracę nie było przerwy przekraczającej 30 dni. Zatem w konsekwencji przy ustalaniu podstawy wymiaru zasiłku chorobowego z tytułu umowy-zlecenia nie bierze się pod uwagę wynagrodzenia, które zleceniobiorca wcześniej otrzymywał z tytułu umowy o pracę.

Co może stanowić podstawę wymiaru zasiłku chorobowego?

W sytuacji, gdy niezdolność do pracy ubezpieczonego powstała przed upływem pełnego miesiąca kalendarzowego ubezpieczenia chorobowego, a okres ubezpieczenia chorobowego rozpoczął się po przerwie nieprzekraczającej 30 dni od ustania ubezpieczenia chorobowego z innego tytułu, przy ustaleniu podstawy wymiaru zasiłku chorobowego stosuje się odpowiednio przepis art. 37 ust. 1 ww. ustawy. W takiej sytuacji podstawę wymiaru zasiłku chorobowego powinien więc stanowić przychód ubezpieczonego niebędącego pracownikiem za miesiąc, w którym powstała niezdolność do pracy, po uzupełnieniu do pełnej miesięcznej kwoty, od której zostałaby opłacona składka na ubezpieczenie chorobowe, gdyby ten ubezpieczony podlegał ubezpieczeniu chorobowemu przez pełny miesiąc kalendarzowy.

W powyższym przypadku podstawę wymiaru zasiłku chorobowego stanowi:

• wynagrodzenie miesięczne określone w umowie o pracę lub w innym akcie, na podstawie którego powstał stosunek pracy, jeżeli wynagrodzenie przysługuje w stałej miesięcznej wysokości;
• wynagrodzenie miesięczne obliczone przez podzielenie wynagrodzenia osiągniętego za przepracowane dni robocze przez liczbę dni przepracowanych i pomnożenie przez liczbę dni, które ubezpieczony będący pracownikiem był obowiązany przepracować w tym miesiącu, jeżeli przepracował choćby 1 dzień;
• kwota zmiennych składników wynagrodzenia w przeciętnej miesięcznej wysokości, wypłacona za miesiąc, w którym powstała niezdolność do pracy, pracownikom zatrudnionym na takim samym lub podobnym stanowisku pracy u pracodawcy, u którego przysługuje zasiłek chorobowy, jeżeli ubezpieczony będący pracownikiem nie osiągnął żadnego wynagrodzenia.

Wskazuję również, że nie każdy ubezpieczony korzystający z zasiłku chorobowego ma zagwarantowaną najniższą podstawę zasiłku. Do takiej wartości nie należy podwyższać m.in. podstawy wymiaru zasiłku chorobowego należnego ubezpieczonej, a zatrudnionej na umowie-zleceniu.

Prawo do zasiłku chorobowego

Moim zdaniem niestety nie spełnia Pani żadnego z powyższych warunków, a zatem faktycznie wysokość zasiłku chorobowego może wynosić 0 zł. Niemniej jednak zaznaczam, tak jak wskazano w piśmie z ZUS-u, że można zawnioskować o wydanie stosownej decyzji i ewentualnie odwołać się od rozstrzygnięcia w niej zawartego. Podczas analizy orzecznictwa nie znalazłam przypadku zbliżonego stricte do Pani sytuacji, co powoduje, że nie ma tu zbytnio możliwości podparcia się orzecznictwem na Pani korzyść. Być może ewentualne odwołanie sprawiłoby, że rozstrzygnięto by na gruncie orzecznictwa, jak zapatrywać się na sytuację, gdy zleceniobiorca nie przepracował ani jednego dnia, a znalazł się na zwolnieniu lekarskim i jednocześnie posiada ciągłość w podleganiu ubezpieczeniu chorobowego, jednakże z różnych tytułów.

Akty prawne i przepisy:

1. Ustawa z dnia 25 czerwca 1999 r. o świadczeniach pieniężnych z ubezpieczenia społecznego w razie choroby i macierzyństwa - Dz.U. 1999 nr 60 poz. 636

Nie znalazłeś odpowiedzi na swoje pytania? Opisz nam swoją sprawę wypełniając formularz poniżej  ▼▼▼ Zadanie pytania do niczego nie zobowiązuje.