Czy po rencie chorobowej mogę przejść na świadczenie przedemerytalne?

Warunki do nabycia świadczenia przedemerytalnego

Na podstawie regulacji zawartej w art. 2 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 30 kwietnia 2004 r. o świadczeniach przedemerytalnych (Dz. U. 2004 r. Nr 120, poz. 1252) świadczenie przedemerytalne przysługuje osobie, która spełniła łącznie następujące warunki:

• zarejestrowała się we właściwym (ze względu na miejsce stałego lub czasowego zameldowania) powiatowym urzędzie pracy w ciągu 30 dni od dnia ustania prawa do renty z tytułu niezdolności do pracy,
• rentę pobierała nieprzerwanie przez okres co najmniej 5 lat, i – do dnia, w którym ustało prawo do renty, ukończyła co najmniej 55 lat – kobieta i 60 lat mężczyzna,
• osiągnęła okres uprawniający do emerytury, wynoszący co najmniej 20 lat dla kobiet i 25 lat dla mężczyzn.

O ustaniu renty w rozumieniu powyższych przepisów można mówić w sytuacji, gdy upłynął okres, na jaki świadczenie zostało przyznane, a rencista nie ubiegał się o to świadczenie na czas dalszy, lub gdy w orzeczeniu lekarza rzecznika ZUS rencista został uznany za zdolnego do pracy.

Nabycie prawa do świadczenia przedemerytalnego jest uzależnione nadto od spełnienia przesłanek określonych w art. 2 ust. 3 ustawy o świadczeniach przedemerytalnych.

Prawo do świadczenia przedemerytalnego

Prawo do świadczenia przedemerytalnego zostało uzależnione od szeregu warunków, m.in. osiągnięcia określonego wieku, posiadania wymaganego stażu zawodowego, okresu zatrudnienia u ostatniego pracodawcy lub okresu opłacania składek na ubezpieczenia społeczne, czy też okresu pobierania renty, jak również od sposobu zakończenia: zatrudnienia lub działalności gospodarczej, czy też przyczyny utraty prawa do renty. Szczegółowe kryteria określono w art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 30 kwietnia 2004 r. o świadczeniach przedemerytalnych (Dz. U. 2004 r. Nr 120, poz. 1252) odrębnie dla poszczególnych kategorii osób – pracowników, osób prowadzących pozarolniczą działalność gospodarczą, rencistów. Niektóre z wymagań są tożsame dla wszystkich – na podstawie art. 2 ust. 3 ustawy o świadczeniach przedemerytalnych do wymagań takich zalicza się:

• posiadanie statusu osoby bezrobotnej w rozumieniu przepisów (art. 2 ust. 1 pkt 2) ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (Dz. U. 2004 r. Nr 99 poz. 1001; dalej jako – ustawa o promocji zatrudnienia) – również w dacie złożenia wniosku o świadczenie przedemerytalne;
• posiadania stosownego „okresu wyczekiwania” na świadczenie przedemerytalne.

Nadto, wymagane jest, aby osoba taka:

• w okresie pobierania zasiłku dla bezrobotnych nie odmówiła bez uzasadnionej przyczyny przyjęcia propozycji odpowiedniego zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej w rozumieniu ustawy o promocji zatrudnienia albo też zatrudnienia w ramach prac interwencyjnych lub robót publicznych,
• złożyła wniosek o świadczenie przedemerytalne w okresie nieprzekraczającym 30 dni od dnia wydania przez powiatowy urząd pracy dokumentu poświadczającego 6 miesięcy pobierania zasiłku dla bezrobotnych oraz
• w sytuacjach, gdy w okresie pobierania zasiłku dla bezrobotnych była zatrudniona w ramach prac interwencyjnych lub robót publicznych, lub wykonywała inną pracę zarobkową określoną w ustawie o promocji zatrudnienia, a zatrudnienie to lub praca zakończyły się po upływie 6-miesiecznego okresu pobierania zasiłku dla bezrobotnych – złożyła wniosek o świadczenie przedemerytalne w ciągu 14 dni od ustania takiego zatrudnienia.

Osoba bezrobotna dla potrzeb świadczenia przedemerytalnego

Za osobę bezrobotną dla potrzeb świadczenia przedemerytalnego uważa się osobę, która odpowiada wymaganiom określonym w art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy o promocji zatrudnienia. Nabycie prawa do świadczenia przedemerytalnego wymaga zatem m.in. zarejestrowania we właściwym dla miejsca zameldowania – stałego lub czasowego – powiatowym urzędzie pracy. „Okresem wyczekiwania” niezbędnym do nabycia prawa do świadczenia przedemerytalnego jest zaś co najmniej 6-miesięczny okres pobierania zasiłku dla bezrobotnych, przewidzianego w ustawie o świadczeniach przedemerytalnych.

W każdym przypadku staż zawodowy oznacza okres uprawniający do emerytury, tj. okresy składkowe i nieskładkowe oraz uzupełniające, wymienione w art. 6–7 i art. 10 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń, ustalone zgodnie z zasadami określonymi w art. 5 oraz art. 10–11 (art. 2 ust. 2 ustawy o świadczeniach przedemerytalnych).

Nie pobierała Pani renty przez 5 lat. Nie spełnia Pani tego warunku.

Nie wiem, z jakiego powodu rozwiązano z Panią stosunek pracy.

Stosownie do art. 2 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 30 kwietnia 2004 r. o świadczeniach przedemerytalnych (Dz. U. 2004 r. Nr 120, poz.1252) „prawo do świadczenia przedemerytalnego przysługuje osobie, która do dnia rozwiązania stosunku pracy z powodu likwidacji pracodawcy lub niewypłacalności pracodawcy, w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 29 grudnia 1993 r. o ochronie roszczeń pracowniczych w razie niewypłacalności pracodawcy (Dz. U. 2002 r. Nr 9 poz. 85; dalej jako - ustawa o ochronie roszczeń pracowniczych), u którego była zatrudniona przez okres nie krótszy niż 6 miesięcy, ukończyła co najmniej 56 lat – kobieta oraz 61 lat – mężczyzna, w tym przypadku warunkiem prawa do świadczenia jest posiadanie nadto – w przypadku kobiet – co najmniej 20 lat, a w przypadku mężczyzn – co najmniej 25 lat - okresu uprawniającego do emerytury”. Na gruncie art. 3 ustawy o ochronie roszczeń pracowniczych, niewypłacalność pracodawcy to sytuacja, w której na podstawie prawa upadłościowego: ogłoszono jego upadłość lub odrzucono wniosek o ogłoszenie upadłości z powodu niezłożenia przez wierzyciela zaliczki na koszty postępowania upadłościowego, oddalono wniosek o ogłoszenie upadłości lub umorzono postępowanie upadłościowe.

Prawo do świadczenia przedemerytalnego na podstawie art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy o świadczeniach przedemerytalnych

Prawo do świadczenia przedemerytalnego przysługuje również, na podstawie art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy o świadczeniach przedemerytalnych, osobie, która do dnia rozwiązania stosunku pracy z powodu przyczyn dotyczących zakładu pracy, w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (Dz. U. 2004 r. Nr 99, poz. 1001), w którym była zatrudniona przez okres nie krótszy niż 6 miesięcy, ukończyła co najmniej 55 lat – kobieta oraz 60 lat mężczyzna, jeżeli posiada okres uprawniający do emerytury wynoszący co najmniej 30 lat – kobieta, a 35 lat – mężczyzna.

Na podstawie art. 2 ust. 1 pkt 6 ustawy o świadczeniach przedemerytalnych, świadczenie to przysługuje również osobie, która do dnia 31 grudnia roku poprzedzającego rozwiązanie stosunku pracy z powodu likwidacji pracodawcy lub niewypłacalności pracodawcy, w rozumieniu przepisów ustawy o ochronie roszczeń pracowniczych, u którego była zatrudniona przez okres nie krótszy niż 6 miesięcy, posiadała okres uprawniający do emerytury wynoszący co najmniej 34 lata dla kobiet i 39 lat dla mężczyzn.

Przy zaistnieniu powyższych przesłanek prawo do świadczenia przedemerytalnego ma również osoba pozostająca w stosunku służbowym (art. 2 ust. 1 pkt 1, 2, 6 ustawy o świadczeniach przedemerytalnych).

Ponadto jeszcze w jednym przypadku prawo do świadczenia przedemerytalnego ma były pracownik. Stosownie do art. 2 ust. 1 pkt 5 ustawy o świadczeniach przedemerytalnych prawo to przysługuje osobie, która do dnia rozwiązania stosunku pracy z powodu przyczyn dotyczących zakładu pracy, w rozumieniu przepisów ustawy o promocji zatrudnienia, była zatrudniona przez okres nie krótszy niż 6 miesięcy i posiada okres uprawniający do emerytury wynoszący co najmniej 20 lat dla kobiet i 25 lat dla mężczyzn.

Jeśli spełnia Pani warunki określone w którymś z powołanych przepisów, po wypełnieniu przesłanek z art. 2 ust. 3 ustawy o świadczeniach przedemerytalnych, ma Pani prawo do świadczenia przedemerytalnego.

Zobacz również: Świadczenie rehabilitacyjne dla emeryta

Nie znalazłeś odpowiedzi na swoje pytania? Opisz nam swoją sprawę wypełniając formularz poniżej  ▼▼▼ Zadanie pytania do niczego nie zobowiązuje.