Choroba zawodowa pracującego nauczyciela emeryta a prawo do renty

Czym jest choroba zawodowa?

Zgodnie z przepisami Kodeksu pracy (K.p.) – za chorobę zawodową uważa się chorobę, która jest wymieniona w wykazie chorób zawodowych stanowiących załącznik do rozporządzenia z dnia 30 czerwca 2009 r. w sprawie chorób zawodowych. Konieczne jest również, aby w wyniku oceny warunków pracy można było stwierdzić bezspornie lub z wysokim prawdopodobieństwem, że choroba została spowodowana działaniem czynników szkodliwych dla zdrowia występujących w środowisku pracy albo w związku ze sposobem wykonywania pracy, zwanych „narażeniem zawodowym”.

Ponadto rozpoznanie choroby zawodowej u pracownika lub byłego pracownika może nastąpić w okresie jego zatrudnienia w narażeniu zawodowym albo po zakończeniu pracy w takim narażeniu, pod warunkiem wystąpienia udokumentowanych objawów chorobowych w okresie ustalonym w wykazie chorób zawodowych (art. 235[1], 235[2] K.p.).

Zobacz również: Choroba zawodowa a dodatek do emerytury

Świadczenia z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych

Na mocy art. 237[1] K.p. pracownikowi, który zachorował na chorobę zawodową określoną w wykazie, przysługują świadczenia z ubezpieczenia społecznego, określone w odrębnych przepisach. Przepisami tymi jest ustawa o ubezpieczeniu społecznym z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych z dnia 30 października 2002 r. Zgodnie z jej art. 6 – świadczenia z tytułu wypadków przy pracy i chorób zawodowych obejmują:

1) zasiłek chorobowy – dla ubezpieczonego, którego niezdolność do pracy spowodowana została wypadkiem przy pracy lub chorobą zawodową;

2) świadczenie rehabilitacyjne – dla ubezpieczonego, który po wyczerpaniu zasiłku chorobowego jest nadal niezdolny do pracy, a dalsze leczenie lub rehabilitacja lecznicza rokują odzyskanie zdolności do pracy;

3) zasiłek wyrównawczy – dla ubezpieczonego będącego pracownikiem, którego wynagrodzenie uległo obniżeniu wskutek stałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu;

4) jednorazowe odszkodowanie – dla ubezpieczonego, który doznał stałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu;

5) jednorazowe odszkodowanie – dla członków rodziny zmarłego ubezpieczonego lub rencisty;

6) renta z tytułu niezdolności do pracy – dla ubezpieczonego, który stał się niezdolny do pracy wskutek wypadku przy pracy lub choroby zawodowej;

7) renta szkoleniowa – dla ubezpieczonego, w stosunku do którego orzeczono celowość przekwalifikowania zawodowego ze względu na niezdolność do pracy w dotychczasowym zawodzie, spowodowaną wypadkiem przy pracy lub chorobą zawodową;

8) renta rodzinna – dla członków rodziny zmarłego ubezpieczonego lub rencisty uprawnionego do renty z tytułu wypadku przy pracy lub choroby zawodowej;

9) dodatek do renty rodzinnej – dla sieroty zupełnej;

10) dodatek pielęgnacyjny;

11) pokrycie kosztów leczenia z zakresu stomatologii i szczepień ochronnych oraz zaopatrzenia w przedmioty ortopedyczne w zakresie określonym ustawą.

Zobacz również: Ile wynosi dodatek do emerytury za chorobę zawodową?

Przedawnienie roszczenia ze stosunku pracy

Zgodnie z art. 10 tej ustawy – prawo do zasiłków i świadczenia rehabilitacyjnego z ubezpieczenia wypadkowego ustalają i świadczenie to oraz zasiłki wypłacają:

1. płatnicy składek, jeżeli są zobowiązani do ustalania prawa do zasiłków w razie choroby i macierzyństwa i ich wypłaty (potocznie mówiąc – pracodawca),
2. ZUS – w pozostałych przypadkach.

Zgodnie z art. 291 § 1 K.p. – roszczenia ze stosunku pracy ulegają przedawnieniu z upływem 3 lat od dnia, w którym roszczenie stało się wymagalne. Zgodnie z wyrokami Sądu Najwyższego:

• z dnia 16 kwietnia 1999 r., II UKN 579/98: „Datę, od której rozpoczyna się bieg przedawnienia, stanowi data, kiedy poszkodowany w oparciu o miarodajne i autorytatywne orzeczenie kompetentnej placówki medycznej dowiaduje się o swojej chorobie, jej stopniu zaawansowania, powiązaniu z warunkami pracy, a w konsekwencji o osobie zobowiązanej do naprawienia szkody. Odnosi się to w szczególności do uszczerbku na zdrowiu spowodowanym innymi przyczynami niż doznanie ewidentnego kalectwa (np. utrata kończyny)” PiZS 1999/10/40.
• z dnia 8 września 1993 r., II URN 43/93: „(...) Do spraw wiążących się z wypadkami przy pracy i chorobami zawodowymi stosuje się przepis art. 291 § 1 k.p., a bieg przedawnienia rozpoczyna się od dnia, w którym pracownik dowiedział się o doznaniu stałego lub długotrwałego uszczerbku na zdrowiu.” LEX nr 1671778.
• z dnia 5 maja 1998 r., II UKN 35/98: „W sprawie o jednorazowe odszkodowanie z tytułu następstw wypadku w drodze do pracy poszkodowany nie ma możliwości otrzymania odszkodowania przed sporządzeniem przez pracodawcę protokołu powypadkowego oraz przed wydaniem przez komisję lekarską do spraw inwalidztwa i zatrudnienia orzeczenia stwierdzającego związek uszczerbku na zdrowiu (inwalidztwa) z tym wypadkiem. Dlatego w razie wydania przez komisję lekarską orzeczenia korzystnego dla poszkodowanego trzyletni termin przedawnienia z art. 291 § 1 KP rozpoczyna bieg z chwilą uprawomocnienia się tego orzeczenia.” OSNP 1999/9/313.

Tak więc roszczenia mogły ulec przedawnieniu, jeżeli od chwili uprawomocnienia się orzeczenia o stwierdzeniu choroby zawodowej minęły trzy lata.

Zobacz również: Zasiłek chorobowy dla pracującego emeryta

Nie znalazłeś odpowiedzi na swoje pytania? Opisz nam swoją sprawę wypełniając formularz poniżej  ▼▼▼ Zadanie pytania do niczego nie zobowiązuje.