Błędnie wyliczona wypłata gwarantowana z subkonta ZUS po śmierci emeryta

Podział kwoty gwarantowanej na podstawie przedłożonych dokumentów

W opisanej sytuacji uznać należy, że trzeba dokonać zwrotu środków. Przyczyną błędnej wypłaty nie jest bowiem wina ZUS, a brak poinformowania ZUS o wszystkich osobach uposażonych, na rzecz których miała nastąpić wypłata gwarantowana (tak stawia sprawę ZUS w swoim piśmie).

ZUS działa bowiem na podstawie przedłożonych przez wnioskujących dokumentów. Jeśli zatem z dokumentów tych nie wynikała liczba osób uposażonych, to nie można ZUS-owi zarzucić błędu z ich winy.

Ryzyko wytoczenia przez ZUS procesu o zwrot środków wraz z odsetkami

Nawet zaś gdyby uznać, że to ZUS dopuścił się błędu, bo np. posiadał informacje o liczbie osób uposażonych, to i tak powstrzymanie się od zwrotu nienależnej kwoty generuje bardzo wysokie ryzyko przegranej w sądzie w razie założenia procesu o zwrot tychże środków. A to dlatego, że zgodnie z art. 405 Kodeksu cywilnego: „Kto bez podstawy prawnej uzyskał korzyść majątkową kosztem innej osoby, obowiązany jest do wydania korzyści w naturze, a gdyby to nie było możliwe, do zwrotu jej wartości”.

Skoro zatem uposażone były 3 osoby, to osoby, które uzyskały więcej kosztem tej trzeciej, są w tym zakresie (nadwyżki) bezpodstawnie wzbogacone i zobowiązane do zwrotu.

Zatem powstrzymywanie się od zwrotu naraża Państwa na koszty procesu, ale i odsetki za opóźnienie w zwrocie, liczone od upływu dnia wyznaczonego na ten zwrot.

Wniosek o weryfikację żądanej kwoty zwrotu

Jeśli jednak kwota żądana do zwrotu jest zawyżona, należy na pismo wzywające do zwrotu odpowiedzieć, domagając się wyjaśnienia tej nadwyżki i wskazując, że w Pani ocenie kwota żądana do zwrotu jest zawyżona, bowiem drugi raz policzono zwrot podatku) i wnosić o weryfikację lub wyjaśnienie zasadności takiego wyliczenia.

Kiedy nie trzeba zwracać nienależnego świadczenia?

Podsumowując: są Państwo bezpodstawnie wzbogaceni w rozumieniu art. 405 Kodeksu cywilnego i art. 406 K.c. zobowiązuje Państwa do zwrotu środków. Od tej zasady wyjątki wprowadza art. 411 K.c., wskazując, kiedy nie trzeba dokonywać zwrotu. Stanowi on, że:

Nie można żądać zwrotu świadczenia:

1) jeżeli spełniający świadczenie wiedział, że nie był do świadczenia zobowiązany, chyba że spełnienie świadczenia nastąpiło z zastrzeżeniem zwrotu albo w celu uniknięcia przymusu lub w wykonaniu nieważnej czynności prawnej;

2) jeżeli spełnienie świadczenia czyni zadość zasadom współżycia społecznego;

3) jeżeli świadczenie zostało spełnione w celu zadośćuczynienia przedawnionemu roszczeniu;

4) jeżeli świadczenie zostało spełnione, zanim wierzytelność stała się wymagalna.

Żadna z tych okoliczności w opisanej sytuacji nie zachodzi.

Źródła:

1. Ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny - Dz.U. 1964 nr 16 poz. 93

Nie znalazłeś odpowiedzi na swoje pytania? Opisz nam swoją sprawę wypełniając formularz poniżej  ▼▼▼ Zadanie pytania do niczego nie zobowiązuje.